Πρώτο προσκύνημα μα όχι τελευταίο

Γυναίκες ανάβουνε κεριά
Κοπέλες τα καντήλια
Και τα παιδιά προσεύχονται
Για λεύτερη πατρίδα.

Γυναίκες κάνουν τάματα
Εις τη γιορτή τ’ αγίου
Κι οι νιες κάνουν μετάνοιες
Για λεύτερη πατρίδα.

Παίρνουν οι άντρες τον κασμά
κι οι πιο νιοι τα φτυάρια
ρίχνουν ό,τι είναι ερείπιο
και κτίζουνε τον τοίχο
ρίχνουν νερό να ξεπλυθεί
ότι είναι μιασμένο.

Και ο παππούλης ο γλυκός
ο άγιος Χαραλάμπης
θα ευλογήσει τους πιστούς
να πάρουν πάλι δύναμη
για ν’ αγωνιστούνε.

Ν’ αγωνιστούν με δύναμη
για λεύτερη πατρίδα
όπου οι καμπάνες θα κτυπούν
χωρίς διαδικασίες
όπου οι πιστοί θα προσκυνούν
τα πόδια του αγίου.

Τ' αγίου που αψήφησε το θάνατο
στα γηρατειά του έστω
αρρώστιες εθεράπευσε
νίκησε την πανώλη
έτσι η ψυχή δροσίζεται
κι όχι με διαδρομές επιστροφής
ή άλλες διαδικασίες.


 

 

Νίτσα Στυλιανού Κούννου
Νέο Χωρίο Κυθρέας
14/2/2016