Ιστορικό

Πληθυσμός

Παραδόσεις
Ο Φόνος του Μαύρου
Εκκλησίες - Ιερείς
Τοπωνύμια
Νομές Νερού
ΣΠΕ Πρόοδος
Πεσόντες
Δολοφονηθέντες
Αγνοούμενοι
Απόλλων
Αυγερινός
Ελιόμυλος
Ανακοινώσεις
Ποιήματα
Φωτογραφίες
Νιοχωρίτες επαγγελματίες
 
Ποιήματα

Λειτουργία στη ρημαγμένη εκκλησιά

Ισχυρίστηκες πως το χωριό μας είν’ δικό σου,

αφού εδώ έζησες 41 τόσα χρόνια,

πιο πολλά απ’ όσα είχα ζήσει τότε εγώ

και πως εγώ είμαι κάτοικος του Νοτιά!

Μα δεν ανέφερες πως το τότε

το σταμάτησες εκεί που εσύ μας έδιωξες με τη βία.

Δεν συλλογίστης πως εδώ

πρωτάνοιξα τα μάτια μου στο φως

και πως εδώ αντρώθηκα κι έστησα τα όνειρά μου,

που εσύ με την αρβύλα σου τα γκρέμισες!

Και δεν σύγκρινες τα 41 σου παράνομα χρόνια

με τα τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια που έστησα τούτον τον τόπο

και τον ανέστησα και τον λάμπρυνα στον ήλιο της οικουμένης!

Είδες τάχατες ποτέ σου λίγο πιο πάνω αυτά

που αλύπητα κι αχόρταγα τώρα λατομεύεις,

τα Πέντε Δάκτυλα του Ακρίτα που κυνήγησε τον Σαρακηνό;

Είδες ποτέ σου λίγο πιο πέρα του Βουφαβέντο το κάστρο

με τη λεπρή Ρήγαινα, που το άγιο νερό την γιάτρεψε

του Χρυσοστόμου τ’ άγιου;

Κι ακόμα πιο κει, μήπως άκουσες να βγαίνει

απ’ το γκρεμισμένο κρησφύγετο του Δικώμου

του Σταυραετού η κραυγή:

«Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής»;

Άκουσες τάχατες ποτέ σου αυτά;

Σήμερα οι ρημαγμένοι τοίχοι της εκκλησιάς μας αναρρίγησαν

που μετά από 41 χρόνια αντιλάλησαν ψαλμουδιές!

Μα το κωφό σου αφτί λέξη δεν άρπαξε ούτε ίδρωσε,

μια που στρογγυλοκάθισες στον καναπέ μας

και δεν λογαριάζεις ποτέ να σηκωθείς!

Έστησες μεγαθήρια μέσα σε ξένα χωράφια

κι απλώθης εις ύψος και εις πλάτος σε ξένη γη,

με τα φλουριά που σου ξεχειλίζουν τις τσέπες

κείνοι που πάντα σε παραχαΐδευαν και σε κακανάθρεφαν

και, δυστυχώς, και με τα φλουριά που δικοί μας ξεδιάντροπα

μας ξεπουλούν στα καζίνα και στα παζάρια σου….

Ούτε το μάτι σου το τυφλό σκιάχτηκε

τα φτερουγίσματα των χερουβείμ,

που τον ναό μας πλημμύρισαν,

αντάμα με τους αγνοουμένους και τους νεκρούς μας,

αντάμα με τον άγιο προστάτη μας και την Παντάνασσα,

που μας ευλογούσαν απ’ τη γεμάτη ρωγμές οροφή!

Σ’ αυτό τον ναό εγώ βαφτίστηκα, μεταλάβαινα,

παντρεύτηκα, τους δικούς μου κήδευσα και μνημόνευσα

κι ήρθα σήμερα εδώ με μαλλιά ασπρισμένα πια…

Τι ξέρεις ή τι νιώθεις εσύ απ’ αυτά;

Εμείς όλοι αντάμα βουρκωμένοι απαγγέλλαμε

το «Πιστεύω εις έναν Θεό»,

Αυτόν τον Θεό «Πατέρα μας τον εν τοις ουρανοίς»,

και τα ντουβάρια ανατρίχιασαν…

Κι εμείς σου λέμε, για να ξέρεις, πως ο δικός μας Θεός

είναι πάνω απ’ τους δικούς σας παντοκράτορες της οικουμένης…

Κι ο δικός μας Παντοκράτορας

είν’ Αυτός που σύντομα θα σας δείξει τι πα’ να πει

αυτό που στο τέλος όλοι αντάμα ψάλλαμε:

«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν,

οι δε εκζητούντες τον Κύριο

ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού»!

 

 

Μαρία Θεοδώρου-Κων/νου
(σύζυγος του Γιάννη Κωνσταντίνου του Παπαδιομήδη)
Μετά τη Θεία Λειτουργία στη ρημαγμένη εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους
του Νέου Χωριού Κυθρέας.
14.2.2016