Ιστορικό

Πληθυσμός

Παραδόσεις
Ο Φόνος του Μαύρου
Εκκλησίες - Ιερείς
Τοπωνύμια
Νομές Νερού
ΣΠΕ Πρόοδος
Πεσόντες
Δολοφονηθέντες
Αγνοούμενοι
Απόλλων
Αυγερινός
Ελιόμυλος
Ανακοινώσεις
Ποιήματα
Φωτογραφίες
Νιοχωρίτες επαγγελματίες
 
Ανακοινώσεις

Επιμνημόσυνος λόγος του επιστημονικού συνεργάτη του κοινοτικού συμβουλίου Δρα Απόστολου Κουρουπάκη στο μνημόσυνο πεσόντων Νιοχωριτών
21/09/2019

Συγγενείς και φίλοι των τιμωμένων, αξιότιμες και αξιότιμοι επίσημοι,

Ο λόγος ο σημερινός είναι για εμένα τιμή μεγάλη. Γιατί νιώθω την αγάπη σας, την αγάπη της κοινότητάς σας προς το πρόσωπό μου και αυτό με επιφορτίζει με βάρος συναισθηματικό και ηθικό, το οποίο οφείλω να σηκώσω. Αισθάνομαι, λοιπόν, την υποχρέωση να ευχαριστήσω το Κοινοτικό Συμβούλιο, την Εκκλησιαστική Επιτροπή, τα Σωματεία «Αυγερινός» και «Απόλλων», τον Όμιλο Γυναικών να με προσκαλέσουν να πω σεμνά μερικά λόγια για τους νεκρούς σας, τους δικούς σας ανθρώπους.

Είπα, οφείλω να ανταποδώσω, αγαπητοί μου, όχι γιατί πρέπει, αλλά διότι, όταν εάν ένας προσπαθήσει να σηκώσει το επαχθές και δεν τα καταφέρει, είμαι βέβαιος ότι και άλλοι θα ακολουθήσουν για να τον βοηθήσουν. Γνωρίζω, επίσης, ότι τα λόγια παραμυθίας είναι βάλσαμο προσωρινό, μα είμαι βέβαιος ότι είναι προτιμότερο να γευόμαστε βάλσαμο παρά χολή.

Οι ήρωες που σήμερα ο Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, ο πατήρ Διομήδης και οι συν αυτώ μνημόνευσαν έσπευσαν να φυλάξουν Θερμοπύλες, ο καθένας με τον τρόπο του και όλοι τους, πεσόντες, δολοφονηθέντες και αγνοούμενοι σήκωσαν βάρος επαχθές, που άλλων βουλές τους φόρτωσαν. Είμαι βέβαιος ότι δεν αγαπούσαν τον πόλεμο, θα προτιμούσαν να δουν τα μωρά τους να μεγαλώνουν, να ζήσουν καταγινόμενοι με έργα ειρηνικά, να ταφούν σεμνοπρεπώς. Αλλά, φευ, έμελλε να αφήσουν μέγα κλέος· δεν βαρυγκώμησαν, δεν υπήρξαν ριψάσπιδες, προ πάντων ενώπιον του δικού τους ηθικού κώδικα. Εκείνου του κώδικα με τον οποίο γαλουχήθηκαν, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, και εκείνοι δεν είναι άλλοι από τους γονείς τους. Αυτοί οι γονείς έχασαν τα παιδιά τους και ο πόνος τους άφατος, αλλά τουλάχιστον γνωρίζουν πως η σπορά τους ήταν καλή.

Βαρύ φόρο πλήρωσε το Νέο Χωρίο, σαν να μονάξιασε ο Χάρος και να ζήλεψε του κόσμου του απάνω τις χαρές. 74 ψυχές, 74 Νιοχωρίτισσες και Νιοχωρίτες. Κι εμείς σήμερα, τιμούμε και μνημονεύουμε τους πεσόντες κατά την τουρκική εισβολή τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του πυρακτωμένου 1974.

Πρώτος στο κάλεσμα ο έφεδρος λοχίας, Κώστας Λαμπρίας, ο οποίος στην περιοχή Σακκάρια της Αμμοχώστου σκοτώθηκε από Τούρκο ακροβολιστή, όταν έσπευσε να βοηθήσει τραυματισμένο συμπολεμιστή του. Κυρία Ανδρούλα Λοΐζου και Κυριάκο να είστε υπερήφανοι.

Ο Γεώργιος Χατζηγιάννης Πινιαής από το 398 Τάγμα Πεζικού έδωσε το παρών του στο κάλεσμα της πατρίδας και πολέμησε εναντίον του Τούρκου εισβολέα. 35 χρόνια ήταν αγνοούμενος. Το 2009 τα οστά του εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στο χωριό Τζιάος και μόνο τότε ησύχασε η ψυχή του, μα και των συγγενών του. Κυρία Νίκη Νικολάου Μίχαλου και Μαρία, να είστε υπερήφανοι.

Ο Κώστας Κωνσταντινίδης και αυτός από το 398 Τάγμα Πεζικού, 35 χρόνια επίσης νεκρός ανύμνητος, δολοφονηθείς, ώσπου ανήμερα του Αγίου Χαραλάμπους το 2008 η οικογένειά του τον απόθεσε σιμά της. Κυρία Ανδρούλα Μοργιάννη, Δέσπω, Χρίστο και Θέμη, να είστε υπερήφανοι.

Ο Γιάννης Παπαγιάννης στις 20 Ιουλίου παρουσιάστηκε και αυτός στο 398 Τάγμα Πεζικού και υπηρέτησε την πατρίδα του. Ευκλεής νεκρός κι αυτός, προδομένος διπλά, κάπνισε ένα τσιγάρο και 35 χρόνια αγνοούμενος, μα η δικολογιά του μπορεί να σεμνύνεται για τον ήρωά της. Θεανώ, Μαρία και Ανδρούλα, να είστε υπερήφανες.

Έφεδρος σε μονάδα του Πυροβολικού στον Καράολο ο Στέλιος Ορφανίδης παρουσιάστηκε από την πρώτη ημέρα και θεάθηκε για τελευταία φορά στο Τρίκωμο στις 17 Αυγούστου. Θεία τραγωδία για τον Ορφανίδη, μα και βάλσαμο ειρωνικό, οι γονείς του και η αδελφή του Μηλίτσα δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από τους Τούρκους εισβολείς με την κατάληψη της Κυθρέας στις 14/8/1974. Πολύ πρόσφατα, στις 4 του μηνός, τελέστηκε η κηδεία του μετά την ταυτοποίηση των οστών του. Κυρία Ξένια Δημητρίου και Παντελίτσα, να είστε υπερήφανες.

Στο 305 Τάγμα Πεζικού υπηρέτησε ο Κωνσταντίνος Ευθυμίου από το Τσέρι σύζυγος της Αθηνούλας Σάββα Σκουλιά. Συνελήφθη στη Βώνη μαζί με άλλα 39 άτομα και έκτοτε αγνοείται. Γιαγιά Αθηνούλα Σάββα Σκουλιά και Σάββα, να είστε υπερήφανοι.

Αγνοούμενος από το 398 Τάγμα Πεζικού και ο Γεώργιος Γιωργαλλής Θεοδώρου από τη Βώνη, σύγαμπρος με τον Κωνσταντίνο Ευθυμίου, σύζυγος της Δώρας Σάββα Σκουλιά. Γιαγιά Δώρα Σάββα Σκουλιά, Παναγιώτα και Μαρία, να είστε υπερήφανες.

Αγνοούμενος και ο 19χρονος Σάββας Αποστολίδης από το 70ό Τάγμα Μηχανικού. Συμμετείχε στη ναρκοθέτηση της Λαπήθου, από τις 6 Αυγούστου, όμως, παραμένει άταφος κατά τα ειωθότα της θρησκείας μας. Οικογένεια του Σάββα Αποστολίδη, να είστε υπερήφανοι.

Ο πόλεμος φέρνει μόνο κακά και αυτά δεν λείφκουν κατά την κυπριακή διάλεκτο, ακόμα και σαν περάσουν χρόνια πολλά, και αυτό δείχνει η άνανδρη δολοφονία του δεκαεννιάχρονου Στέλιου Παναγή, του Καλλή Παναγή και της Ανδρούλας Χατζηαντώνη στις 3 Ιουνίου 1996, όταν άοπλος εισήλθε στη νεκρή ζώνη και άνανδρα πυροβολήθηκε, από στρατιώτες των εχθρικών φυλακίων. Κύριε Καλλή και κυρία Ανδρούλα, να είστε υπερήφανοι.

Μνημονεύουμε, ως οφείλουμε, σήμερα και τους πενήντα έξι πολίτες Νιοχωρίτες και Νιοχωρίτισσες, θύματα τυφλής βαρβαρότητας κατά τη προέλαση του Αυγούστου. Ηλικιωμένοι που δεν περίμεναν στα ύστερά τους θάνατο ατιμωτικό, οικογενειάρχες που δεν χάρηκαν τη ζωή της οικογένειάς τους. Αιωνία η μνήμη τους.

Αγαπητές, αγαπητοί,

Δανείζομαι τις σοφές λέξεις της Ομήρου Οδύσσειας, ἄϊστους ήθελαν οι εισβολείς τους νεκρούς σας, να μην αφήσουν ίχνος πίσω τους, θέλοντας να κρύψουν την αποκοτιά τους, μα ἄπυστοι (με ύψιλον) δεν έμειναν οι ήρωές σας, γιατί τους μνημονεύατε, δεν τους ξεχάσατε, όπως δεν τους ξέχασε η κοινότητά σας και η Εκκλησία σας, μα ακόμα και έτσι σας άφησαν οδυρμούς και οδύνες, αλλά προσευχηθείτε για την ανάπαυσή τους.

Αγαπητές και αγαπητοί συγγενείς, δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να σας μιλήσω για επιστροφή, δεν έχω το δικαίωμα να σας γεμίσω φρούδες ελπίδες. Δεν μπορώ να σας μιλήσω για δίκαιη λύση, διότι τα συμφέροντα των ισχυρών δεν εξαρτιούνται από εμάς, θέλω όμως να σας παρακαλέσω να μην ξεχάσετε ποτέ τη θυσία όσων σήμερα μνημονεύσαμε και αυτή τη θυσία τους να την κρατήσετε ανόθευτη, μακριά από την μικροπολιτική καπηλεία. Η Κύπρος δεν σηκώνει άλλη διαίρεση, ας ενωθούμε όλοι μαζί για να επιτύχουμε την επανένωση του τόπου μας, μα ως τότε να κρατήσουμε ψηλά τη μνήμη των ανθρώπων μας και του τόπου μας.

Αιωνία η μνήμη τους.