Η ζωή ολόκληρης της οικογένειας διαλύθηκε, ιδιαίτερα η δική μου γιατί έζησα μαζί με τους γονείς μου όλα τα χρόνια έχοντας όλη την ευθύνη να τους φροντίζω και να τους δίνω κουράγιο.

Περιμένατε 35 χρόνια να αποκαλυφθεί ότι ήταν νεκρός. Πώς νιώσατε όταν ο Τούρκος φωτογράφος επιβεβαίωσε την εκτέλεση του;

Zήσαμε λεπτό προς λεπτό όλες τις τραγικές στιγμές της ζωής του αδελφού μου στα χέρια των Τούρκων, την αγωνία του, τον πόνο και την απογοήτευση του γιατί έπεσε στα χέρια των Τούρκων αλλά και εκείνο το περήφανο και αγέρωχο βλέμμα του πού κοίταζε κατάματα τους εκτελεστές του χωρίς φόβο.

«Όλοι εκμεταλλεύτηκαν τον πόνο μας» είπατε. Ποιους εννοείτε;

Εννοώ όλα τα μέσα ενημέρωσης, τα κανάλια που εκμεταλλεύτηκαν αυτές τις φωτογραφίες για να έχουν ψηλά ποσοστά τηλεθέασης χωρίς να σκέφτονται ότι οι άνθρωποι της φωτογραφίας έχουν τους δικούς τους ανθρώπους που σπαράζουν και πονούν όταν τους βλέπουν με τα χέρια ψηλά στα χέρια των Τούρκων. Επίσης ο τύπος πού το εκμεταλλεύτηκε με τον ίδιο τρόπο. Έπειτα όλοι οι άλλοι φορείς Κυβερνητικοί και μη που ΠΟΤΕ δεν βρήκαν την τόλμη να κτυπήσουν την πόρτα μας η να σηκώσουν ένα τηλέφωνο να ρωτήσουν αν η Μάνα αυτού του Ήρωα ζει ή πέθανε.

Το κυπριακό κράτος ήταν δίπλα σας στην προσπάθεια να μάθετε την αλήθεια;

Μόνο η Επιτροπή Διερεύνησης ήταν δίπλα μας έτοιμη να μας στηρίξει και να μας συμπαρασταθεί, τους ευχαριστώ όλους τον Πρόεδρο κ. Ηλία Γεωργιάδη, τους ανθρωπολόγους, ψυχολόγους, αρχαιολόγους και όλον το άλλο επιστημονικό προσωπικό πού πραγματικά εκτελεί ένα πολύ δύσκολο έργο. Από τους άλλους φορείς δεν είχαμε καμιά ενημέρωση παρόλο που από ότι φαίνεται ήξεραν κάποια πράγματα αλλά αρνούνταν να μας ενημερώσουν και υποφέραμε τόσα χρόνια με την αμφιβολία και το ερώτημα τι έγιναν οι δικοί μας άνθρωποι.

Έχει αλλάξει κάτι στη ζωή σας από τη μέρα που αποκαλύφθηκε η εκτέλεση;

Ακόμα δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ζούμε αυτά τα γεγονότα, είμαστε συγκλονισμένοι, πικραμένοι, οργισμένοι ζούμε από την αρχή το δράμα, το δράμα όλων των οικογενειών των αγνοουμένων.

Ο όρος «αγνοούμενος» σας δημιουργούσε ελπίδες ότι μπορεί να ζει;

Ελπίζαμε ότι ο αδελφός μου ζούσε ειδικά μετά την δημοσίευση των φωτογραφιών αφού ποτέ δεν ξέραμε την συνέχεια όπως μας την αποκάλυψαν τώρα μετά από 35 χρόνια

Οι αγνοούμενοι του Αττίλα ακόμη και σήμερα παραμένουν θέμα - ταμπού. Γιατί;

Δεν ξέρω γιατί όλα αυτά τα χρόνια μας κορόιδευαν, τι είχαν να κερδίσουν και ποιες συμφωνίες υπήρχαν μεταξύ των 2 αντιπροσωπειών Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων

Εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι θα παραμείνουν «αγνοούμενοι». Τι θα λέγατε στις οικογένειές τους;

Να παρακαλούν να βρεθούν οι δικοί τους άνθρωποι έστω και νεκροί, ακόμα και αν αυτό θα τους συνθλίψει ψυχικά. Τουλάχιστον θα τους έχουν κοντά τους να τους αγαπούν να τους λεν τα λόγια πού ήθελαν να πουν τόσα χρόνια, να τους ανάβουν το καντήλι και να είναι περήφανοι για τους Ήρωες. Η λέξη αγνοούμενος ήταν πολύ βαριά για μένα.

Αθήνα και Λευκωσία κράτησαν χαμηλούς τόνους για την αποκάλυψη του ομαδικού τάφου. Σας ικανοποίησε ή σας ενόχλησε αυτή η επιλογή;

Φυσικά και με ενόχλησε, αλλά λέω ότι αν γίνεται πράγματι για να μην γίνει ζημιά και σταματήσουν την διερεύνηση για τους υπόλοιπους αγνοούμενους θα το δεχτώ ,γιατί θέλω και εύχομαι να βρεθούν όλοι οι αγνοούμενοι.

Η Τουρκία αρνείται να εφαρμόσει αποφάσεις του ΟΗΕ και να δώσει στοιχεία για τους αγνοούμενους. Πώς χαρακτηρίζετε αυτή την στάση;

Δεν περίμενα ποτέ τίποτε θετικό από την Τουρκία.

Πρέπει να γίνει προσφυγή κατά της Τουρκίας για εγκλήματα πολέμου στη Χάγη;

Σίγουρα πρέπει να γίνει προσφυγή, αλλά αμφιβάλλω αν θα τολμήσουμε σαν κράτη να προχωρήσουμε ειδικά σήμερα που γίνονται οι συνομιλίες.

Εσείς σκοπεύετε να κινηθείτε για τη δικαστική δικαίωση του αδελφού σας;

Έχω ήδη προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά τώρα θα πρέπει να αλλάξει το κατηγορητήριο.

Οι Τούρκοι είναι «εχθροί» για εσάς σήμερα;

Θα μπορούσα να βλέπω τους δολοφόνους του αδελφού μου διαφορετικά;

Οι έποικοι;

Αυτοί τι θέση έχουν στην Κύπρο;

Ψηφίσατε υπέρ ή κατά του σχεδίου Ανάν;

Ψήφισα υπέρ του σχεδίου Ανάν γιατί ήθελα να λυθεί το Κυπριακό, να εξακριβωθεί η τύχη των αγνοουμένων ,να ζήσουμε ειρηνικά χωρίς να ξαναζήσουμε την φρίκη του πολέμου, της προσφυγιάς αλλά προπάντων να μην χαθούν ξανά άλλα παιδιά.

Επισκεφθήκατε τα κατεχόμενα;

Η επιθυμία μου να ξαναδώ το σπίτι μου και όλα τα άλλα μέρη πού πέρασα τα παιδικά και νεανικά μου χρόνια ήταν πολύ μεγάλη, επισκέφτηκα τα κατεχόμενα από τις πρώτες μέρες του ανοίγματος του οδοφράγματος.

Τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ από την εισβολή το 1974;

Δεν ξεχνώ ποτέ τίποτε, τους ανθρώπους να τρέχουν να γλυτώσουν με κάθε μέσο, χωρίς να ξέρουν πού πάνε, αν θα γυρίσουν, να ψάχνουν για όλα τά μέλη της οικογένοιας και οι Τούρκοι να βομβαρδίζουν από αέρα και ξηρά. Αλλοίμονο σε όσους δεν πρόλαβαν να φύγουν ή που έπεσαν στα χέρια τους στο δρόμο της διαφυγής

Το χωριό σας, το Νέο Χωριό Κυθρέας, έχει ιστοσελίδα με πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό για να διατηρηθεί ζωντανή η θύμησή του. Πώς κρίνετε την πρωτοβουλία αυτή;

Πολύ αξιέπαινη και τους συγχαίρω.

Ελπίζετε να επιστρέψετε κάποτε εκεί;

Όχι, δεν ελπίζω ότι θα επιστρέψω.

Συνέντευξη της Μαρίας Παπαγιάννη στην εφημερίδα των Αθηνών ΤΑ ΝΕΑ 20/08/2009

Συνέντευξη της Μαρίας Παπαγιάννη στην εφημερίδα των Αθηνών ΤΑ ΝΕΑ
20/08/2009