Ομιλία του κοινοτάρχη Νέου Χωρίου Κυθρέας κ. Κώστα Ζερβού στην κηδεία του αγνοούμενου Γιώργου Χατζηγιάννη
18/02/2009

Χρέος ιερό οδήγησε σήμερα τα βήματά μας στη νεόκτιστη εκκλησία του χωριού μας στην προσφυγιά, για να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε ένα άξιο τέκνο του χωριού μας, σε ένα ήρωα που έδωσε ό,τι πολυτιμότερο είχε, τη ζωή του, πολεμώντας τους Τούρκους εισβολείς, το Γιώργο Κυριάκου Χατζηγιάννη. Μόνο που το χρέος αυτό εκπληρώνεται με καθυστέρηση 35 σχεδόν χρόνων.

Αποχαιρετούμε σήμερα, αγαπητοί συγχωριανοί, το Γιώργο με τον αδαμάντινο χαρακτήρα, που διακρίνετο για το ήθος του, την εργατικότητά του, την τιμιότητα του, την καλοσύνη του, τον Γιώργο που ήταν υπόδειγμα ενός καλού και φιλήσυχου οικογενειάρχη.

Ο Γιώργος γεννήθηκε το 1940, στο Νιόχωρκο, γιος του Κυριάκου και της Τζιρκακούς Πινιαή. Παντρεύτηκε τη Νίκη του Νικολή και της Αναστούς με την οποία απέκτησαν μια κόρη, τη Μαρία, η οποία ήταν μόλις 13 μηνών όταν έγινε η εισβολή.

Η κόρη σου, αγαπητέ Γιώργο,.που μεγάλωσε στην ορφάνια, χωρίς να σε γνωρίσει, που στερήθηκε το πατρικό χάδι, την πατρική αγκαλιά, την αγάπη και τη στοργή του πατέρα. Ωστόσο, η καθόλα πανάξια γυναίκα σου Νίκη, μεγάλωσε με θυσίες, με στερήσεις, με βάσανα, την αξιολάτρευτη κόρη σου. Είμαι σίγουρος ότι πολλές θα ήταν οι φορές που σε αναζήτησε έστω και νοερά στην πολύχρονη δοκιμασία της, όταν επρόκειτο να πάρει μια δύσκολη απόφαση, για να την συμβουλεύσεις τι πρέπει να κάνει, όπως πάντα έκανες. Η γυναίκα σου Γιώργο έδωσε όλα τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή, στην κόρη σας φροντίζοντας για την αγωγή της, τις σπουδές της και τέλος για την αποκατάσταση της. Η Μαρία σας παντρεύτηκε τον Μάριο Μιχαήλ, λαμπρό νέο με καριέρα στην Εθνική Φρουρά, με τον οποίο απέκτησα 2 παιδιά, τα εγγονάκια σου, μάλιστα το ένα έχει το όνομά σου, τα οποία δυστυχώς δεν θα γνωρίσουν τον παππού τους παρά μόνο από φωτογραφίες. Τουλάχιστον ο γάμος της κόρης σας απάλυνε κάπως τον πόνο της πολυβασανισμένης γυναίκας σου, Νίκης, η οποία με βαριά καρδιά, κουβαλά εδώ και 35 σχεδόν χρόνια το δικό της μαρτύριο, το δικό της Γολγοθά, ο οποίος τελειωμό δεν έχει. Ποιος θα ξεχάσει τη Νίκη, που πάντα έτρεχε πρώτη στο ξενοδοχείο Φιλοξένια, όπου έρχονταν οι αιχμάλωτοι του πολέμου, με τη φωτογραφία σου στο χέρι και ρωτούσε αλαφιασμένη, με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο : Μήπως είδατε τον άντρα μου, τον Γιώρκο, είναι Νιοχωρίτης, ήταν στο Τζιάος. Κάθε μέρα το ίδιο δρομολόγιο και κάθε μέρα καμιά απάντηση.

Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής ο Γιώργος κατατάχτηκε ως έφεδρος στρατιώτης Πήρε μέρος στις μάχες τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου γύρου εναντίον των τουρκικών χωριών του θύλακα του Τζιάος. Το θάρρος, η γενναιότητα, η αυταπάρνηση, και η αλληλεγγύη του στους συστρατιώτες του τον έκαναν να ξεχωρίζει ανάμεσα στους άλλους. Δυστυχώς, όμως, αφού, όπως αποδείχθηκε, ήταν όλα προδομένα, στις 14 Αυγούστου του 1974 κατέρρευσε η γραμμή άμυνας στη Μια Μηλιά και οι δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς άρχισαν να υποχωρούν. Ανάμεσα σε αυτές και η μονάδα στην οποία υπηρετούσε ο Γιώργος. Μαζί με άλλους συστρατιώτες και συγχωριανούς του πήραν το δρόμο της επιστροφής, αλλά κάπου στην περιοχή του Τζιάος χάθηκαν τα ίχνη του.

Κανένας δεν ήξερε να πει τίποτε. ούτε για το Γιώργο ούτε για κανένα άλλο του φυλακίου τους. Και έτσι καταγράφηκε μαζί με τόσους άλλους στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων. Έπρεπε να περάσουν 35 σχεδόν χρόνια για να πληροφορηθεί επίσημα η οικογένειά σου αγαπητές Γιώργο ότι ταυτοποιήθηκαν τα οστά σου με τη μέθοδο του DNA.

Αναρωτιέμαι τι συναισθήματα νιώθει ένας συγγενής αγνοουμένου, όταν δεχτεί ένα τυπικό τηλεφώνημα από κάποιο γραφείο της δημόσιας υπηρεσίας ή πάρει ένα επίσημο έγγραφο με τη χαρακτηριστική γραφειοκρατική ορολογία, με το οποίο τον πληροφορεί για το δικό του άνθρωπο. Ερώτημα, που οφείλω να σας πω, ότι με προβλημάτισε και μένα γιατί αγνοούμενος είναι και ο δικός μου πατέρας. Σβήνεται το όνομα από το μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων και προστίθεται στον επίσης μακρύ κατάλογο των πεσόντων και ηρώων υπέρ της ελευθερίας της πατρίδας μας.

Τώρα που όλα γίνονται, όπως επιτάσσει η θρησκεία μας και γίνεται η κηδεία σου, θα έρχονται στον τάφο σου η γυναίκα, η κόρη , ο γαμπρός και τα εγγονάκια σου, να σου ανάβουν το καντήλι , να σου εναποθέτουν τα λουλούδια της αγάπης τους και να αφήνουν να κυλούν τα δάκρυα του πόνου αλλά και της υπερηφάνειας που δικαιωματικά νιώθουν για σένα. Θα σου κάμνουν τα μνημόσυνά σου που δεν τολμούσαν να κάνουν πριν, τότε και μόνο τότε θα ησυχάσει η ψυχή σου και θα μυρίσει ο τάφος σου.

Σήμερα, Γιώργο, εκτός από την οικογένειά σου, ήρθαν οι συγχωριανοί σου, οι συγγενείς οι φίλοι σου, οι γείτονες, αλλά και εκπρόσωποι της πολιτείας και της Εθνικής Φρουράς που τόσο επάξια υπηρέτησες.

Είσαι, μαζί με τον άλλο συγχωριανό μας και συστρατιώτη σου Κώστα Χρίστου οι πρώτοι από τους αγνοούμενους Νιοχωρίτες των οποίων τα οστά ταυτοποιούνται με τη μέθοδο του DNA. Η κοινότητα μας, αγαπητοί συγχωριανοί, πλήρωσε βαρύ τίμημα σε ψυχές. Πεσόντες, αγνοούμενοι και εν ψυχρώ δολοφονηθέντες Νιοχωρίτες, δυστυχώς, τηρουμένων των αναλογιών, έχουμε το θλιβερό προνόμιο να θρηνούμε ίσως τα πιο πολλά θύματα από όλα τα χωριά της Κύπρου.

Το γεγονός και μόνο ότι 35 σχεδόν χρόνια μετά την τουρκική εισβολή θάβουμε οστά αγνοουμένων μας αποδεικνύει ότι οι πληγές είναι ακόμη ανοικτές. Καταβάλλει η κυβέρνηση μέσω της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων κάθε προσπάθεια για να θέσει τέρμα στο δράμα των αγνοουμένων, ένα πρόβλημα καθαρά ανθρωπιστικό. Ωστόσο, εκτός από τη διακρίβωση της τύχης ενός εκάστου αγνοούμενου, που απαλύνει κάπως τον πόνο της οικογένειας, πιστεύουμε ότι θα πρέπει να διερευνηθούν και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ο κάθε αγνοούμενος χάθηκε.

Αγαπητέ Γιώργο,

Η οικογένειά σου και όλοι οι συγχωριανοί σου σε αποχαιρετούμε και σε παρακαλούμε να μας συγχωρέσεις γιατί καθυστερήσαμε 35 χρόνια για την απόδοση των πρέπουσων τιμών. Σου υποσχόμαστε όμως ότι το όνομά σου καθώς και το όνομα και των άλλων θυμάτων Νιοχωριτών θα αναγραφεί σε μνημείο που θα ανεγείρουμε στο προαύλιο της εκκλησίας μας. Το μνημείο αυτό θα είναι σημείο αναφοράς και φάρος φωτεινός για όλους και για τις νεώτερες γενιές του χωριού μας.

Γιώργο, ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Αιωνία σου η μνήμη