Το Νέο Χωριό είναι κτισμένο σε μέσο υψόμετρο 125 μέτρων με τα βόρεια του σύνορα να αποτελούν μέρος των διοικητικών ορίων των επαρχιών Λευκωσίας-Κερύνειας. Κοντά στα βόρεια του σύνορα το υψόμετρο φθάνει το 200 περίπου μέτρα, μειώνεται στα 125 μέτρα κοντά στον οικισμό και στα 90 μέτρα κοντά στα νότιά του σύνορα. Στα δυτικά του χωριού υπάρχουν δυο μικροί ποταμοί, «τα ποταμούδκια» - ο Κάττος και ο Τενκέλης- που πηγάζουν από τον Πενταδάκτυλο και συνεχίζονται νοτιότερα για να ενωθούν με τον ποταμό Πιδιά,Από γεωλογικής απόψεως στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι αποθέσεις του φλύσχη της Κυθρέας και οι πρόσφατες αλλουβιακές αποθέσεις της Ολόκαινης γεωλογικής περιόδου, Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν ξερορεντζίνες και πτοσχωσιγενή εδάφη.Πριν από την τουρκική εισβολή του 1974 ένα σημαντικό μέρος του οικονομικά ενεργού πληθυσμού του Νέου Χωριού εργοδοτείτο στην πόλη της Λευκωσίας και στη Βιομηχανική περιοχή της Μιας Μηλιάς. Το υπόλοιπο μέρος του οικονομικά ενεργού πληθυσμού ασχολείτο με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Με μια μέση ετήσια βροχόπτωση περί τα 375 χιλιοστά, εκαλλιεργούντο στην περιοχή του χωριού τα σιτηρά, τα νομευτικά φυτά, οι ελιές και τα εσπεριδοειδή, Ένα μικρό μέρος της διοικητικής του έκτασης, στα βόρεια, καταλαμβάνεται από το κρατικό δάσος Κυθρέα ή Λακκοβούναρα.

Σχετικά ανεπτυγμένη ήταν και η κτηνοτροφία. Το 1973 εκτρέφονταν 380 πρόβατα, 554 κατσίκες, 154 αγελάδες, 38 βόδια και 5.818 πουλερικά.

Από συγκοινωνιακής απόψεως, το Νέο Χωριό συνδέεται στα βόρεια με την κωμόπολη της Κυθρέας, περί τα 2 χλμ , στα νότια με το χωριό Τραχώνι, περί το 1 χλμ, και στα ανατολικά με το χωριό Βώνη (περί τα 2,5 χλμ.). Συνδέεται επίσης στα νοτιοδυτικά με το χωριό Μια Μηλιά (περί τα 6 χμ.) και μέρος του με την πόλη της Λευκωσίας.Το Νέο Χωριό, λόγω κυρίως της γειτνίασης του με το μεγάλο αστικό κέντρο της Λευκωσίας, γνώρισε αξιόλογη πληθυσμιακή αύξηση από το 1881 μέχρι το 1973. Το 1881 οι κάτοικοι του ήσαν 578 που μειώθηκαν στους 532 το 1891 αλλά αυξήθηκαν στους 603 το 1901, στους 736 το 1911 και στους 812 το 1921, Το 1931 οι κάτοικοι ανήλθαν στους 821 (698 Ελληνοκύπριοι και 123 Τουρκοκύπριοι), στους 1.178 το 19461(959 Ελληνοκύπριοι και 219 Τουρκοκύπριοι] και στους 1,387 το 1960 (1,157 Ελληνοκύπριοι και 230 Τουρκοκύπριοι). Μετά το 1964, εξαιτίας των διακοινοτικών τα ραχών που ακολούθησαν την τουρκοκυπριακή ανταρσία, οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι του Νέου Χωριού εγκατέλειψαν το χωριό τους και μετακινήθηκαν σε γειτονικά αμιγή τουρκοκυπριακά χωριά, στο πλαίσιο των οδηγιών της Άγκυρας για δημιουργία στο νησί ισχυρών τουρκοκυπριακών θυλάκων. Το 1973 οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι του χωριού ανέρχονταν στους 1.421, Το χωριό πιστεύεται ότι ιδρύθηκε σχετικά πρόσφατα, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας και, συγκεκριμένα, κατά του 17ο ή αρχές του 18ου αιώνα. Κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια υφίστατο στην περιοχή φέουδο που σημειώνεται σε παλαιούς χάρτες ως Gnogor, Πιθανόν το φέουδο αυτό να είχε κατασχεθεί από τους Τούρκους αργότερα, με αποτέλεσμα οι Έλληνες κάτοικοι του οικισμού να ιδρύσουν στην ίδια περιοχή νέο χωριό, που πήρε ακριβώς αυτή την ονομασία: Νέο Χωριό. Είναι όμως πιθανόν την ονομασία αυτή να την πήρε όχι επειδή ιδρύθηκε σ' αντικατάσταση άλλου, αλλά όταν επανήλθαν στον παλαιό μεσαιωνικό οικισμό οι Έλληνες κάτοικοί του. Η τοπική παράδοση αναφέρει, εξάλλου, ότι στον αρχικό ελληνικό οικισμό (Gnogor) είχαν υπερισχύσει οι Τούρκοι κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, αργότερα όμως υπερίσχυσαν πάλι οι Έλληνες κάτοικοι του. Σχετική είναι και η παράδοση για το τζαμί του χωριού, το Χαλίλ Πασά τζαμί. Αναφέρεται ότι τούτο ήταν αρχικά ελληνική εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο Νικόλαο, που μετετράπη σε τέμενος από τους Τούρκους, το πρώτο μάλιστα ατό οποίο προσετέθη μιναρές στην Κύπρο. Για τον λόγο αυτό οι Τούρκοι ονόμαζαν το χωριό Μιναρελίκιογιο, δηλαδή χωριό του μιναρέ. Την τουρκική αυτή ονομασία δίνουν στο χωριό και σήμερα. Αργότερο οι Έλληνες κάτοικοι του χωριού έκτισαν νέα εκκλησία, αφιερωμένη στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.