Η ονομασία του χωριού, Ν. Χωρίο, προήλθε από το γεγονός ότι υπήρχε πριν από αυτό «παλαιόν χωρίον». Δηλαδή οι κάτοικοι του Ν. Χωρίου μετοίκησαν από το παλαιό χωρίον που βρισκόταν περί τα 4 χιλιόμετρα δυτικά του Ν. Χωρίου. Η μετοίκηση έγινε επειδή εκεί στο παλαιό χωριό δεν υπήρχε νερό γι’αυτό και μέχρι τώρα η ονομασία του τόπου που βρισκόταν, φέρει το τουρκικό όνομα «κουρού γκιογιού» δηλαδή ξερό χωριό.

Η πρώτη εκκλησία του χωριού ήταν το σημερινό τζαμί του χωριού. Ήταν η εκκλησία του Αγ. Νικολάου την οποία μετέτρεψαν σε τζαμί οι Tούρκοι κατακτητές. Γι’αυτό οι Νιοχωρίτες έκτισαν νέα εκκλησία, την εκκλησία του Προδρόμου. Το χαρακτηριστικό αυτής της εκκλησίας που υπάρχει μέχρι σήμερα σε άθλια κατάσταση (την μετέτρεψαν οι Tούρκοι σε αποθήκη σανού) είναι τα πιάτα που ευρίσκονται στο θόλο της εκκλησίας τα οποία αντιπροσωπεύουν τις οικογένειες των χριστιανών. Όσα τα πιάτα τόσες και οι οικογένειες. Ήταν περίπου 27 οικογένειες με εκείνην του ιερέα. Σ’ αυτή την εκκλησία η εικόνα του Τιμίου Προδρόμου χρονολογείται από το 1672 και ήταν δωρεά «Χριστοδούλου ιερέως μετά της συμβίας και των τέκνων αυτών». Σ’αυτό το εκκλησάκι γινόταν πανηγυρική Θεία Λειτουργία στις 7 του Γεννάρη που γιορταζόταν η σύναξη του Τ. Προδρόμου.

Μετά από την εκκλησία αυτή όταν οι κάτοικοι του χωριού αυξήθηκαν, έκτισαν άλλη εκκλησία μεγαλύτερη και την αφιέρωσαν στον Αγ. Χαράλαμπο. Το κτίσιμο αυτής της εκκλησίας χρονολογείται αρχές του 19ου αιώνα. Οι παλαιότερες εικόνες που θυμάμαι χρονολογούνται από το 1840. Τα εγκαίνια (μύρωμα) αυτής της εκκλησίας έγιναν το 1944 υπό τον τοποτηρητή Λεόντιο. Συνεισέφεραν 366 κάτοικοι του χωριού για τα έξοδα του μυρώματος.

Σήμερα η εκκλησία αυτή είναι λεηλατημένη από τους Τούρκους συλημένη και μισογκρεμμισμένη.Υπήρχε ακόμη ένα εξωκλήσι στον κάμπο του χωριού στο όνομα του Αγ. Θεοδώρου. Βρισκόταν περί τα πέντε μίλια νότια του χωριού στο απέραντο κάμπο κοντά στον Πεδιαίο ποταμό.Γινόταν Θ.Λειτουργία τη δεύτερη Κυριακή του Οκτώβρη. Σ’αυτό εύρισκαν καταφύγιο οι γεωργοί και οι βοσκοί το οποίο και φρόντιζαν. Εκτίσθη γύρω στο 1940 στα ερείπια παλαιάς εκκλησίας κατόπιν οράματος του Αγίου στον Στυλλήν Κάϊλον και στον Γιαννή Πίτσιλλο που ήταν επίτροπος της εκκλησίας.

Επί τουρκοκρατίας κατά την επανάσταση του 1821 συνελήφθηκε ο ιερέας του Ν. Χωρίου ο Παπα Γιώργης μαζί με τους προκρίτους και οδηγήθηκαν στη Λευκωσία για να σφαγιασθούν. Η πρεσβυτέρα όμως έτρεξε προς το διοικητή της περιοχής Χ΄΄Ταχίραν Αγάν και τον παρακάλεσε να βοηθήσει. Τότε ο Χ΄΄Ταχίραν Αγάς τον εφοδίασε με επιστολή την οποίαν η πρεσβυτέρα επήρε τρεχτή στο Σαράγι όπου ήσαν μαζεμένοι όλοι οι πρόκριτοι. Μόλις και επρόφθασε την μη εκτέλεση του ιερέα συζύγου της ο οποίος την επληροφόρησε για τις εκτελέσεις που είδε. Ο ιερέας ονομαζόταν Παπά Γιωρκής.

Υπήρχαν πολλοί ιερείς στο Ν. Χωρίο, οι οποίοι και εξυπηρετούσαν και το γειτονικό χωριό Τραχώνι. Τέτοιοι ήταν δύο ιερείς με το όνομα Χαράλαμπος. Άλλος ιερέας ήταν ο Παπαγιάννης Ζωγράφος. Αυτός καταγόταν από το χωριό μας αλλά επειδή η πρεσβυτέρα του καταγόταν από το χωριό Συλίκου της Λεμεσού εξυπηρετούσε και αυτό το χωριό ως ιερέας. Ήταν αγιογράφος. Αγιογράφησε πολλές αγιογραφίες στην εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους όπως π.χ. την Αγ. Τράπεζα και την Αγ. Πρόθεση αλλά και στο Τέμπλο. Ο ιερέας αυτός είναι πάππος του σημερινού προέδρου του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη αλλά και της σημερινής πρεσβυτέρας Άννας. Μετά απ’ αυτόν έγινε ιερέας ο Παπαγιάννης Ζωρζή ο οποίος απέθανε το 1970. Τον σεβάσμιο αυτό ιερέα διαδέχθηκε ο πρεσβύτερος Διομήδης Κωνσταντίνου. Έγινε ιερέας το 1960, την πρωτοχρονιά στην εκκλησία Αγ. Κασιανού υπό την αρχιερατεία Μακαρίου του Γ΄ σε ηλικία 22 ετών. Υπηρέτησε την εκκλησία του χωριού μέχρι την ημέρα της εισβολής 14/8/1974, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν το χωριό. Είναι θεολόγος, πρωτοπρεσβύτερος και πρόεδρος του τρίτου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.

Με πρωτοβουλία του Πρωτοπρεσβύτερου Διομήδη κτίστηκε στην Αγλαντζιά, σε χαλίτικη γη, παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Χαράλαμπο. Παρά τις δυσκολίες, χάρις στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Πρωτοπρεσβύτερου Διομήδη και με τη συνδρομή του κοινοτάρχη Κώστα Ζερβού και των μελών του κοινοτικού συμβουλίου αλλά και των Νιοχωριτών και άλλων πιστών κατέστη δυνατή η ανέγερση της εκκλησίας. Τα αρχιτεκτονικά σχέδια και η στατική μελέτη καθώς και η όλη επίβλεψη κατά την ανέγερση της εκκλησίας έγιναν αφιλοκερδώς από το αρχιτεκτονικό γραφείο του χωριανού μας κ. Κωνσταντίνου Λέβα,η βοήθεια του οποίου ήταν ανεκτίμητη. Η εκκλησία αυτή λειτουργεί κανονικά και οι Νιοχωρίτες, και όχι μόνο, εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Η εκκλησία, αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, ένα χώρο όπου οι Νιοχωρίτες ανανεώνουν την πίστη και το φρόνημά τους για επιστροφή στο κατεχόμενο χωριό τους.