Ιστορικό

Πληθυσμός

Παραδόσεις
Ο Φόνος του Μαύρου
Εκκλησίες - Ιερείς
Τοπωνύμια
Νομές Νερού
ΣΠΕ Πρόοδος
Πεσόντες
Δολοφονηθέντες
Αγνοούμενοι
Απόλλων
Αυγερινός
Ελιόμυλος
Ανακοινώσεις
Ποιήματα
Φωτογραφίες
Νιοχωρίτες επαγγελματίες
 
Εκκλησίες - Ιερείς

Άγιος Χαράλαμπος

Είναι ο κυρίως ναός του χωριού μας και ο Άγιος Χαράλαμπος είναι ο πολιούχος του άγιος. Κτίστηκε ο ναός αυτός γύρω στο 1830. Ο ρυθμός του είναι μονόκλιτη βασιλική. Χωρούσε περίπου 1000 άτομα. Ήταν απλός και απέριττος Ναός. Εκείνο που τον εκαλλώπιζε ιδιαίτερα ήταν το ψηλό καμπαναριό. Ήταν κτισμένο με πέτρα πελεκητή. Ορθωνόταν πανύψηλο. Ήταν σωστό καλλιτέχνημα.

Πόσες φορές θυμάμαι έπαιξα την καμπάνα του. Κουράστηκα μέχρι να μάθω να την διπλοφακκώ. Και επειδή ήμουν μικρός με σήκωνε στον αέρα. Αναμνήσεις γλυκές αλλά και οδυνηρές μαζί. Το μύρωμα της εκκλησίας έγινε το 1944, επί τοποτηρητή Λεοντίου. Εκαρποφόρησαν 366 κάτοικοι του χωριού μας, τα ονόματα των οποίων ήταν γραμμένα σε σχετικό βιβλίο. Όσον αφορά τις εικόνες του Ναού οι παλαιότερες ανάγονταν στο 1842. Έρχονται συχνά στο νου μου οι μορφές των αγίων Εικόνων που κοσμούσαν το απλό αλλά μαρμαροκονιαμένο τέμπλο μπροστά στις οποίες και ιδιαίτερα μπροστά στην εικόνα της Παναγίας μας πολλές φορές έψαλλα με την παιδική μου φωνή το «Άσπιλε, Αμόλυντε, Άφθορε, Άχραντε». Στο κέντρο του Αγίου Βήματος δέσποζε η Αγία Τράπεζα.

Ήταν χυτή με κουβούκλιον, επάνω στο οποίο ήταν ζωγραφισμένος ο Παντοκράτορας. Τον είχε ζωγραφίσει ο γέροντας ιερέας Παπαγιάννης Ζωγράφος ο οποίος είναι πάππος της πρεσβυτέρας μητέρας μου, της «παπαδκιάς μου». Στον περίβολο του Ναού είχε κτιστεί αίθουσα κατηχητικών – πρωτοποριακή για την εποχή εκείνη- την οποία εγκαινίασε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος μετά από την πανηγυρική αρχιερατική Θ. Λειτουργία που τελέστηκε στις 10 Φεβρουαρίου ημέρα του Αγίου Χαραλάμπους, το 1974. Ήταν αλλοίμονο η τελευταία αρχιερατική Θ. Λειτουργία. Στην αίθουσα αυτή λειτουργούσε η πρώτη κοινοτική βιβλιοθήκη στο χωριό μας. Αλλοίμονο όμως όλα τούτα που πολύ λιτά σας περιέγραψα είναι σήμερα πολύ διαφορετικά. Συγκλονίστηκα κυριολεκτικά όταν επισκέφθηκα ταπεινός προσκυνητής την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους. Ομολογώ ότι έκλαψα όταν αντίκρυσα μιαν ερειπωμένη και συλημένη εκκλησία με γκρεμισμένη και διαλυμένη την Αγία Τράπεζα ή μάλλον χωρίς Αγ. Τράπεζα, με σπασμένο το εικονοστάσι, χωρίς καμμιά εικόνα σ’ αυτό με κατεστραμμένο το δάπεδο και τους τοίχους, χωρίς καμπάνα και πόρτες, ένα ερείπιο, εσωτερικά και εξωτερικά. Και είπα μέσα μου θα σου ξαναφτιάξουμε την εκκλησία σου Άγιε μου και γονατιστοί θα ψάλουμε το Χριστός Ανέστη και το «ως στύλος ακλόνητος της εκκλησίας Χριστού».